У навучальнай установе буфет іграе не другарадную ролю, таму праца ў прадаўцоў кіпіць. Буфетчыца юрфака Валянціна Іванаўна АЛЯШЭВІЧ ведае, хто п’е чай без цукру, надышла чарга студэнтаў даведацца, наколькі салодкае яе жыццё.
Ці лічыце Вы юрыдычны факультэт БДУ другім домам?
Ведаеце, я адразу, як прыйшла сюды, вельмі палюбіла гэта месца. Буфет спадабаўся, корпус наш юрфакаўскі. Усе студэнты вельмі ветлівыя, прыязныя, працую 3 гады і ні разу слова грубіянскага не сказалі. Таму так, лічу!
Ці ведаеце Вы які-небудзь кодэкс?
Вядома! Жыццё маё заўсёды было звязана з міліцыяй, і я ж на юрфаку працую. Ведаю і крымінальны кодэкс, і працоўны, і сямейны, і жыллёвы, і працэсуальныя кодэксы. Шмат чаго ведаю.
Жадалі б Вы скончыць юрыдычны факультэт?
Ніколі не думала пра гэта. Усё маё жыццё звязана з міліцыяй, з самай маладосці. І сыны, і муж. Заўсёды любіла ваенныя пасады, але пра юрыдычны, ведаеце, ніколі не думала. Але мне вельмі падабаюцца студэнты юрфака. Запомніла першых выпускнікоў, яны пакідалі свае візітоўкі і казалі: “Валянціна Іванаўна, калі трэба, звяртайцеся!”
Як прайшла Ваша юнацкасць?
Школа, вучылішча, замуж выйшла, дзяцей нарадзіла. Ведаеце, асабліва мне запомнілася, як у школе, у 7 класе, мы зарабілі грошыкі ў калгасе і паехалі на тры дні ў Маскву. Нам калгас вылучыў аўтобусы. Гэта было вельмі цікава! Масква – вельмі прыгожы горад. Гэта быў першы раз, калі я адарвалася ад хаты, скажам, маё першае маленькае вандраванне, пра якое я ніколі не забудуся.
Пра што размаўляюць студэнты ў чэргах?
Калі сесія, пра сесію кажуць. Як той казаў, ад сесіі да сесіі жывуць студэнты весела. І рамантычныя гісторыі ёсць. Якія менавіта, не магу сказаць, таму што асабліва іх не чую: студэнты ў нас вельмі шумныя і гучна кажуць. Чую некаторыя словы і разумею, пра што гаворка. І як бы ні спрабаваў разабраць – не, не разбярэш.
Калі студэнт доўга не можа вызначыцца з выбарам, Вы яму дапамагаеце?
Прапаную, штосьці раю. Я доўга працую тут, ужо 2 гады, амаль 3, ведаю, хто што любіць, і прапаную. Нават нешта імкнуся некаторым пакідаць.
Ці ёсць у Вас сталыя пакупнікі-студэнты, якіх Вы ведаеце ў твар?Ёсць. Галоўным чынам 4–5 курсы. Я ўжо іх і ў твар ведаю і як клічуць. Ёсць адзін такі хлопец, якога я нават не пытаю, проста даю яму запяканку і ўсё, праўда, часам толькі ён удакладняе, адну ці дзве порцыі. А дзяўчаты галоўным чынам бяруць чай без цукру, таксама запамінаю, хто з цукрам п’е, хто без. Ёсць і тыя, хто мяса не есць, а бярэ толькі рыбу.
Калі б Вы маглі зрабіць нематэрыяльны падарунак студэнтам, што б гэта было? Чаго бракуе моладзі, на Ваш погляд?
Сну моладзі бракуе. Уся праблема ў сне. Яны або вучацца, або працуюць, або рыхтуюцца, або гуляюць. Вось некаторыя кажуць, студэнты цяпер усе бязладныя, безадказныя, не такія, як раней, а я не згодна. Калі бачыш іх сонныя твары ці пасля таго, як хто-небудзь падзеліцца, як рыхтаваўся ці працаваў усю ноч, так шкада становіцца, і таму ўпэўнена магу сказаць, што моладзі бракуе сну.
Што Вас уразіла больш за ўсё з пачатку навучальнага года?
Напэўна, уразіла, што стала больш замежнікаў. У першы год не было гэтулькі. А яшчэ, памяняліся самі студэнты. Нейкія яны зараз не такія, больш сціплыя сталі.
Якую апошнюю кнігу Вы прачыталі?
“Каралё – птушачка пявучая”. Я раней вельмі любіла чытаць, часу было шмат. А цяпер у мяне ўнучка ёсць, дык я ёй казкі чытаю. Яшчэ ў мяне ёсць літаратура Уладзіміра Ліпскага, я яго асабіста ведаю, гэта наш беларускі пісьменнік, ён, дарэчы, літаральна нядаўна напісаў кнігу.
З якімі думкамі Вы кладзяцеся спаць?
“Заўтрашні дзень будзе яшчэ лепшы, чым сённяшні!” – менавіта з такой думкай.
Што для Вас БДУ?
Як ні круці, у першую чаргу – гэта, вядома, мая праца. Праца, якая мне падабаецца, ад якой я атрымліваю задавальненне. У другую – ужо зносіны, нейкае вывучэнне, вывучэнне таго, чаго я не ведала. Ад дзяцей вучуся, сама штосьці ім паказваю.
Гутарыла
Лізавета ЯЦЫНОВІЧ
Фота Настассі БАКШЫНАВАЙ
Даведка:
Аляшэвіч Валянціна Іванаўна
Дата нараджэння: 04. 06. 1966
Месца нараджэння: Мінская вобласць, Слуцкі раён, вёска Бабовішчы
Сямейнае становішча: замужам, ёсць два сына. Старэйшы сын Мікалай працуе ў патрульна-паставой службе, малодшы Дзмітрый – у службе бяспекі.
