Дарагі мой бацька, Мікалай Лявонцьевіч Губіна, нарадзіўся ў 1923 годзе. У 20-гадовым узросце ў званні малодшага лейтэнанта быў лётчыкам 152 гвардзейскага знішчальнага авіяцыйнага Сандамірскага ордэнаў Багдана Хмяльніцкага і Аляксандра Неўскага палка 12 гвардзейскай знішчальнай авіяцыйнай Знаменскай Чырванасцяжнай ордэна Багдана Хмяльніцкага дывізіі.
Удзельнічаў у Вялікай Айчыннай вайне на 1-м Украінскім фронце з верасня 1944 года. Франтавы лёс падчас Айчыннай вайны майго бацькі склаўся такім чынам, што яму давялося прыняць удзел у некалькіх буйных аперацыях. Штурмавікі, якіх прыкрываў лётчык-знішчальнік Мікалай Губіна, наносілі магутныя ўдары па ўмацаваных варожых раёнах.
Мой бацька рэдка распавядаў пра свае баявыя дзеянні на фронце. І вось па волі лёсу я ўбачыў узнагародны ліст Мікалаю Лявонцьевічу пра прадстаўленне яго да ўрадавай узнагароды ордэнам «Чырвоная Зорка», падпісаны камандзірам палка гвардыі маёрам Васілём Шаўчуком. У гэтым дакуменце напісана:
«…За перыяд баявых дзеянняў па пашырэнні плацдарму ў нямецкай Сілезіі і ліквідацыі акружанай групіроўкі суперніка ў раёне Опельн з 1 студзеня па 17 красавіка 1945 года Мікалай Губіна ажыццявіў 30 паспяховых вылетаў на суправаджэнне штурмавікоў. Правёў 6 паветраных баёў і 8 самастойных штурмовак. У баі з’яўляецца бясстрашным паветраным байцом, не шкадуючы сваёй сілы і жыцця, першы навязвае бой суперніку, надзейна закрывае штурмавікоў ад нападаў знішчальнікаў суперніка. У паветраных баях паводзіць сябе адважна і дзейнічае рашуча. Не было ніводнага выпадку невыканання баявога задання, а штурмавікі пры яго суправаджэнні не мелі выпадкаў страт ад знішчальнай авіяцыі суперніка».
Незабыўныя паветраныя баі
З аповедаў майго бацькі мне запомніўся адзін. У сакавіку 1945 года ён у складзе знішчальнікаў Як3 вылецеў на прыкрыццё штурмавікоў Іл-2, якія атрымалі заданне атакаваць танкі суперніка. Пры падыходзе да лініі фронту да штурмавікоў з-за аблокаў нечакана наблізілася група нямецкіх знішчальнікаў Ме-109 і паспрабавала атакаваць «ілы». Іх напады былі адбіты некалькімі парамі «якаў». Прайшоў некаторы час, і «месеры» раптам як чорныя каршуны з’явіліся зноў. Мой бацька, каб паглядзець на штурмавікі, якія ён прыкрываў, рэзка адхіліў галаву ў бакавіцу ліхтара кабіны «яка». І ў гэты час раздалася кулямётная чарга па кабіне яго самалёта. Але, на шчасце, кулі не закранулі Мікалая. Ён ізноў пачаў атакаваць суперніка, закрываючы «ілы». У гэтым паветраным баі наша група штурмавікоў Іл-2 і «які», што іх закрывалі, страт не мелі.
За выдатнае выкананне баявых заданняў у перыяд Вялікай Айчыннай вайны Мікалай Лявонцьевіч Губіна ўзнагароджаны ордэнамі Чырвонай Зоркі і Айчыннай вайны, медалямі «За баявыя заслугі», «За вызваленне Прагі», «За ўзяцце Берліна», «За перамогу над Германіяй».
Пасля заканчэння вайны гвардыі старшы лейтэнант Мікалай Губіна працягваў служыць у Ваенна-паветраных сілах. Першапачаткова ў Магілёве, затым ужо ў званні капітана камандзірам авіяцыйнай эскадрыллі ў Бабруйску, пасёлку Рось Ваўкавыскага раёна. Лятаў на рэактыўных самалётах «мігах». У 1958 годзе атрымаў званне маёра авіяцыі і быў камандзіраваны разам з сям’ёй на Камчатку ў горад Ялізава для далейшага праходжання службы ў авіяцыі.
У 1960 годзе лётчык 1 класа Мікалай Губіна ва ўзросце 37 гадоў быў дэмабілізаваны ў сувязі са скарачэннем Узброеных Сіл па ўказанні М. С. Хрушчова. З сям’ёй прыехаў у Мінск, дзе працаваў на Мінскім прыборабудаўнічым заводзе імя У. І. Леніна. За асабліва плённую вытворчую і грамадскую дзейнасць Мікалай Лявонцьевіч Губіна быў узнагароджаны ордэнам Кастрычніцкай Рэвалюцыі і медалём «За шматгадовую добрасумленную працу».
Я вельмі ганаруся сваім бацькам – абаронцам нашай Радзімы. Успамінаю выдатныя святы 9 мая і ўдзел у шэсці Мікалая Лявонцьевіча па праспекце Незалежнасці да помніка Перамогі ў калоне ветэранаў з ордэнамі і медалямі на грудзях.
Славуты шлях майго дарагога бацькі лётчыка Мікалая Лявонцьевіча Губіны адлюстроўваюць радкі выдатнай песні «Нежность» савецкага і расійскага паэта Мікалая Мікалаевіча Дабранравава: «…Он летал, летал, и все звезды ему отдавали свою нежность. Опустела без тебя Земля. Если можешь, прилетай скорей…».
Валерый ГУБІН,
прафесар кафедры
рэгіянальнай геалогіі
факультэта геаграфіі і геаінфарматыкі БДУ,
доктар геаграфічных навук
