У аснове любой прафесійнай паспяховасці ляжаць не толькі веды, але і асабісты кодэкс – набор прынцыпаў, якія вызначаюць дзеянні. Для маладога юрыста Ягора Сядзельніка такім фундаментам стала простая, але магутная сямейная максіма: «Хто, калі не мы? Мы ж сям’я!». Гэты прынцып адказнасці і ўзаемадапамогі ён перанёс у сваё акадэмічнае жыццё, знайшоўшы новую сям’ю ў сценах юрыдычнага факультэта БДУ. Менавіта тут, пад кіраўніцтвам выбітных настаўнікаў, яго шчырая цікаўнасць да права перарасла ў навуковую прыхільнасць і ўсвядомленую місію – ператвараць літару закону ў адчувальную справядлівасць.
У школьныя гады яго акадэмічная траекторыя была арыентавана на дакладныя навукі, але, акрамя Абараніць чалавечы голас: як юрыст адказвае на выклікі штучнага інтэлекту матэматыкі, яго прываблівалі складаныя сістэмы, якія рэгулююць грамадства. Грамадазнаўства стала акном у свет сацыяльных заканамернасцяў.
Вырашыўшы здаць гэты прадмет на цэнтралізаваным тэсціраванні хутчэй па закліку душы, ён атрымаў нечаканы знак.
– Калі абвясцілі вынікі ЦТ, я выявіў, што па грамадазнаўстве набраў жаданыя 100 балаў! Гэты ідэальны вынік імгненна перафарматаваў усе мае планы, – з радасцю каментуе Ягор.
Гэтае разуменне прывяло яго да ўпэўненасці ў прызванні – юрыспрудэнцыі – і паступлення на юрыдычны факультэт БДУ. З першых дзён вучобы яго чаканні апраўдаліся. Глыбіня навучальнага працэсу захапіла яго, а настаўнікі сфарміравалі перакананне, што юрыст – гэта асаблівы стыль мыслення і жыцця. Яркай старонкай студэнцтва стаў удзел у камандзе «Менскія віжы» на Рэспубліканскай праваахоўнай алімпіядзе.
У 2022 годзе каманда ўпершыню выйшла ў фінал, заняўшы другое месца, а ў 2023 годзе здабыла перамогу, заваяваўшы золата і абышоўшы каманды Акадэміі МУС. Гэты поспех паклаў пачатак новай пераможнай традыцыі факультэта. Першапачаткова навуковыя інтарэсы маладога чалавека ляжалі ў галіне крымінальнага права, але ў магістратуры гарызонты пашырыліся. Пад кіраўніцтвам Алены Свадкоўскай ён паглыбіўся ў прыватнае права.
Кульмінацыяй стала абарона магістарскай дысертацыі «Вобраз як аб’ект грамадзянскіх правоў» на найвышэйшы бал. Гэты досвед натхніў яго на паступленне ў аспірантуру. Ягор Сядзельнік перакананы ў неабходнасці пастаяннага самаўдасканалення, спалучаючы вывучэнне літаратуры, удзел у канферэнцыях і асваенне моў. Прыкладам плённасці такога падыходу стала перамога з працай «Права на голас выканаўцы як аб’ект грамадзянскіх правоў» на канферэнцыі «Моладзевая юрыдычная навука Alma Mater – 2025». Фундаментам для яго з’яўляецца прынцып, закладзены бацькамі: «Хто, калі не мы? Мы ж сям’я!». Сёння ён з гонарам кажа: «Мая сям’я – гэта і ёсць юрыдычны факультэт» – супольнасць, дзе гэты прынцып адказнасці і ўзаемадапамогі рэалізуецца штодня.
– Галоўны выклік для сучаснага юрыста, на мой погляд, не захраснуць у шуме. Юрыст абавязаны быць фільтрам. Патрэбна ўвасабляць справядлівасць, каваць яе ў самім жыцці, ператвараць літару закону ў адчувальную рэчаіснасць, – канстатуе малады чалавек.
Сёння ён аспірант першага года, а яго навуковай мэтай з’яўляецца абарона кандыдацкай дысертацыі на тэму «Права на голас выканаўцы як аб’ект грамадзянскіх правоў». Гэта даследаванне – адказ на выклікі лічбавай эпохі, дзе тэхналогіі штучнага інтэлекту ставяць пад пагрозу ўнікальныя ідэнтыфікатары асобы. Ён бачыць сваю місію ў тым, каб дапамагчы справядлівасці набыць заканадаўчае ўвасабленне, адчуваючы ў гэтым падтрымку сваёй вялікай факультэцкай сям’і.
Зараз яго траекторыя выразна вызначана: глыбокая праца над кандыдацкай дысертацыяй, якая можа стаць заканадаўчай інавацыяй. Выйграныя алімпіяды, абароненая магістарская праца і прызнанне на буйных канферэнцыях – гэта не проста дасягненні, а этапы адточвання прафесійнага інструментарыя. Яго мэта – стварыць эфектыўны прававы механізм там, дзе яго пакуль няма. І ён упэўнены, што поспех магчымы, таму што заснаваны на трывалым фундаменце: аналітычным складзе розуму, падтрымцы школы выбітных настаўнікаў і нязменным унутраным компасе, які паказвае на доўг і адказнасць перад грамадствам.
