Усе мы ведаем, як адбываецца паступленне і падача дакументаў. Усе мы ў курсе, які страх і хваляванне адольваюць кожнага абітурыента. З году ў год сыходзяць выпускнікі і прыходзяць першакурснікі. Звыклы кругаварот і плынь падзей, што наўрад ці зможа здзівіць наступным разам. Але як бы нам ні здаваўся ўвесь гэты шлях пройдзеным і даўно знаёмым, для новага чалавека, які толькі пераступае парог корпуса БДУ і напаўняецца надзеяй і прадчуваннем, кожны крок хавае за сабой напружанне і няўпэўненасць. Таму абітурыент можа нам распавесці яшчэ непачутае і невымоўнае, раскрыць сваё гісторыю і падзяліцца сваімі даўнімі марамі. У апытанні паўдзельнічала не так шмат людзей, але карціна таго, што адбываецца, павінна відавочна паказаць, што ж рабілася ў галовах і сэрцах кожнага абітурыента.
- Чаму вы вырашылі паступаць менавіта ў Інстытут журналістыкі, і якую выбралі спецыяльнасць?
Ксенія Паршанкова: “Хачу стаць рэдактарам. Да таго, паважаю журналістаў за смеласць. Абрала спецыяльнасць – літаратурная праца”.
Дар’я Ляўкова: “Пытанне складанае. Думкі пра паступленне менавіта на журфак з’явіліся яшчэ ў 9 класе. Гэта неяк само сабой адбылося. Проста вельмі падабалася пісаць у школьную газету. Шмат у чым на мой выбар паўплывала знаёмства з адной журналістак з Масквы. Яна распавядала пра сваю працу, пра людзей, якіх сустрэла, пра розныя смешныя моманты. Усе яе гісторыі натхнілі яшчэ больш. Спецыяльнасць вэб-журналістыка я выбірала метадам выключэння”.
Ягор Рудачэнка: “Я вырашыў паступаць у Інстытут журналістыкі з-за жадання стаць спартыўным каментатарам. І я спадзяюся, што абраная мною спецыяльнасць (міжнародная журналістыка) дапаможа ажыццявіць жаданне”.
Арына Карповіч
Арына Карповіч: “Я займаюся журналістыкай з 7 класа, таму пытанне выбару будучага ўніверсітэта мяне не хвалявала. Амаль адразу стала ясна, што я пайду туды. Я ведаю, што добра пісаць на журфаку мяне не навучаць, бо трэба самому мець да гэтага схільнасць і, напэўна, талент. Але я спадзяюся, што на журфаку пазнаёмлюся з нейкімі прыёмамі, наб’ю руку. Спецыяльнасць міжнародная журналістыка, але я не ведаю чаму. Увесь час я думала, што пайду на друкаваныя СМІ, але ў апошні момант падачы дакументаў памяняла сваё меркаванне. Напэўна, таму, што друкаваныя СМІ не такія ўжо папулярныя, а “міжнар” лічыцца больш прэстыжным.
- Якія ў вас уражанні пасля ўступных іспытаў?
Ксенія Паршанкова: “Выматалі ў плане нерваў, але ў цэлым усё добра. Прыемна было адчуваць падтрымку ад студэнтаў і абітурыентаў”.
Дар’я Ляўкова: “Хвалявалася нашмат больш, чым трэба было. У выніку выявілася, што ўсе гэтыя экзамены зусім ня страшныя (калі рыхтаваўся, натуральна). Хоць, вядома, рада, што ўсё гэта скончылася. Нарэшце паспаць нармальна можна”.
Ягор Рудачэнка: “Чакаў, што выпрабаванні будуць страшнейшыя. Але працэс чакання быў хвалюючым. Баяўся, што напішу сачыненне на двойку, а ў выніку напісаў на шэсць. Таму творчага тэставання не баяўся”.
Арына Карповіч: “Не вельмі добрыя, па-першае, экзамены былі даволі позна. Некаторыя мае сябры ўжо былі залічаны на свае спецыяльнасці, а я на той момант нават не пісала сачыненне, так што гэта давала шмат праблем. Але наогул экзамены даволі лёгкія, хоць ацэньваюць вельмі строга, як мне падалося”.
- Чаго вы чакаеце ад вучобы ў нашым універсітэце?
Ксенія Паршанкова: “Прыемных знаёмстваў і якаснага навучання”.
Дар’я Ляўкова
Дар’я Ляўкова: “Я спадзяюся, што там будзе весела. Натуральна, хочацца пазнаёміцца з новымі людзьмі і набыць вопыт”.
Ягор Рудачэнка: “Выпрабаванняў, цікавых падзей. Магчымасцяў праявіць сябе з лепшага боку”.
Арына Карповіч: “Нічога не чакаю, усё залежыць ад мяне самой. Вядома, трэба старацца браць ад універа як мага больш (гэта я пра веды і вопыт), але мне здаецца, што я буду вывучаць толькі тое, што мне цікава і спатрэбіцца ў будучыні. На астатнія прадметы я не збіраюся марнаваць шмат часу”.
Ні адзін адказ апытваных не падобны да папярэдняга. Усё гэта паказвае індывідуальнасць і розныя падыходы абітурыентаў да паступлення і самаразвіцця. Розныя мэты, амбіцыі і планы на будучыню. Столькі яшчэ трэба будзе адкрыць і даведацца, столькі вяршыняў скарыць. Пажадаем жа поспеху і мэтанакіраванасці нашым будучым першакурснікам!
Дар’я КАВАЛЕНКА
