Замежныя студэнты ў Беларускім дзяржаўным універсітэце ўжо даўно не рэдкасць, аднак тут таксама існуе пэўная статыстыка. Так, калі студэнтамі з Кітая ўжо сапраўды нікога не здзівіш, то студэнты з Францыі – рэдкасць. Менавіта таму шмат каму падаецца цікавым, што ж прывяло іх у наш універсітэт. Мы таксама вырашылі разабрацца ў гэтым і пагутарылі са студэнтам з Парыжа Антуанам Касэнам.
-Антуан, распавядзіце нашым чытачам, як доўга вы ў Беларусі?
-Ужо з верасня.
-Я заўважыла, што вы выдатна валодаеце рускай мовай. Дзе вы вучылі рускую ў Францыі?
-Дзякуй. Я вывучаю рускую мову ў Інстытуце ўсходніх моў у Парыжы ўжо чатыры гады. Гэта стары інстытут. (Ён заснаваны ў 1669 годзе, наш госць прыйшоў у футболцы з гербам свайго інстытута – вось яна сапраўдная любоў да сваёй альма-матар. – Заўв. рэд.)
-Чаму менавіта руская мова? Любоў да рускай культуры?
-Так. І таксама гэта важная мова, шмат людзей кажуць па-руску.
-Проста ў мяне была здагадка, што ў вас ёсць сваякі з Расіі.
-Так, мая прапрабабка родам з Расіі.
-Тады пытанне, чаму вы прыехалі менавіта ў Беларусь, а не ў РФ?
-Таму што я думаю, што Беларусь – гэта цікавая краіна. Яе менш ведаюць, чым Расію.
-Як Ваша сям’я і асяроддзе паставіліся да рашэння паехаць у Беларусь?
-Напрыклад, мая бабуля не ведала, што Беларусь існуе. А мой бацька вельмі “за”, ён сказаў, што гэта добрая справа. А сябры пыталі: “Навошта табе туды ехаць? Гэта небяспечна”.
-Чаму ж небяспечна?
-Ну, ёсць стэрэатып, што ў Беларусі дыктатура. Але я хацеў сам даведацца, ці ёсць тут дыктатура насамрэч. Пакуль не заўважыў.
-Што Вас больш за ўсё здзівіла па прыездзе ў нашу краіну?
-Тут у Беларусі чысціня.
-Нават чысцей, чым у Францыі?
-Вядома, так.
-Якія, на Ваш погляд, прынцыповыя адрозненні ў адукацыйных сістэмах Беларусі і Францыі?
-У Францыі больш тэарэтычныя заняткі, а тут практыка. Гэта вельмі добра.
-А якія падабенствы?
-Сама руская мова (смяецца). (Наш герой і там і тут вучыць рускую мову. – Заўв. рэд.)
-Якая ў Вас была спецыяльнасць у інстытуце ў Парыжы?
-У мяне спецыялізацыя па гісторыі. Гісторыя Каўказа.
-А вы былі на Каўказе?
-Не, пакуль не. Але я збіраюся.
-Вы ўжо скончылі бакалаўрыят і працягваеце навучанне ў Мінску. Вядома, што ў Вас ёсць навуковы праект. Распавядзіце, калі ласка, пра яго.
-Мая тэма пра аўтараў у літаратуры Усходняй Еўропы. Асабліва Польшчы і Беларусі. У мяне ёсць яшчэ цэлы месяц, каб усё скончыць.
-Можа, Вы ведаеце не толькі рускую і французскую мовы?
-Я яшчэ троху ведаю польскую.
-Ці ёсць у Вашых планах на будучыню Беларусь, можа, Вы хочаце стаць прафесарам ці дацэнтам у БДУ?
-Я арыентуюся на працу з пасольствамі.
—Як адрозніваюцца па паводзінах студэнты ў Францыі і Беларусі?
-Тут усе ведаюць адзін аднаго, у Францыі такога няма. Не так дружна.
-У Вас ужо шмат тут сяброў?
-Так-так, гэта выдатна.
-Вы ў Мінску жывяце ў інтэрнаце?
-Так, у інтэрнаце на Пятроўшчыне.
-Як Вы ацэньваеце ўмовы пражывання там?
-Усё нармальна, і ў мяне добрыя суседзі.
-Ці наведваеце Вы якія-небудзь студэнцкія мерапрыемствы, якіх нямала арганізоўваюць у БДУ?
-Так, напрыклад, быў на Фэсце моў і на мерапрыемствах напачатку года, ужо не памятаю іх назвы.
-Як часта Вы ездзіце дахаты, у Францыю?
-Толькі на Каляды.
-Якія пытанні Вам часцей за ўсё задаюць сябры, сваякі пра нашу краіну?
-Гэта дыктатура? Я кажу, што не, не заўважыў пакуль.
-Як доўга Вы яшчэ будзеце тут знаходзіцца?
-Яшчэ месяц.
-Пытанне, які задаю па просьбе жаночай паловы маіх калегаў. Чым адрозніваюцца ў зносінах францужанкі і беларускі, на ваш погляд?
-Дзяўчаты тут прыгажэйшыя.
Вось такая прыемная гутарка атрымалася ў нас з госцем з Францыі. Упэўнена, што дапытлівасць і актыўнасць нашага героя натхніць шматлікіх студэнтаў на новыя здзяйсненні і поспехі.
Марыя ПЯТРАШКА
